Om te beginnen, het spijt me zo voor degenen die slechts één
soort muziek kunnen waarderen. Variatie is alles in het leven
en verandering is wat ons op gang houdt, het is onvermijdelijk.

To start with, I’m so sorry for those who fancy one kind of music
only, for variety is the spice of life and change is everything
to keep us alive. It is inevitable.

Ik heb deze band altijd zeer serieus genomen, zoveel geweldige
artiesten speelden erin. Lisandro meza, Calixto Ochoa, Tony Zuñiga,
Eliseo Herrera, César Castro om er maar een paar te noemen. En dan
komt er zo’n nummer langs met Donald Duck stemmetjes, da’s even
schakelen maar toch, tja, de rest is gewoon weer fantastisch. Het blijft
een wereldband dus zullen we ze die grap maar vergeven. Luister zelf
maar, los Corraleros de majagual kunnen toch niet stuk..

I always took this band very serious, so many great artists played in it.
Lisandro meza, Calixto Ochoa, Tony Zuñiga, Eliseo Herrera, César Castro,
just to name a few. And then they appear with such a strange song with
Donald Duck voices in it. That was a moment of doubt, but then, what to
say, the rest of the album is just as fantastic as before so I guess we’ll
excuse them for making a joke. They remain a group of world class.
Listen yourself, los Corraleros de majagual are still marvelous..

titels ;

01 – Pompo del pilon
02 – El garrapatero
03 – Tengo tengo
04 – Los tres indiecitos
05 – Nuevo tumbao
06 – marta lucia
07 – La gallina
08 – Cerro verde
09 – Limpiando hebilla
10 – Que regreses ya
11 – El coplero
12 – Pajarillo montañero